Bid tot God, wat er ook gebeurt. En dank Hem altijd
(Filippenzen 4: 6b).
Medicijn voor een opgewekt leven
De zon schuift een grijs wolkendek terzijde:
er parelt een heerlijk glanzend strijklicht
over heel die aarde heen,
waar log rondstappende koeien zo tevreden om zich heen grazen.
Ach wat is dat heerlijk
en daarna schuimt de melk zo gewoon als altijd,
maar nu toch net wat anders
de melktank binnen.
Want je wrijft in je handen
en kneedt je hart:
dank God voor vandaag.
Dat maakt het verschil: dat je het ziet en dat
een mens zich laaft heel gewoon aan het gewone
maar het is immers meer dan dat!
Neem nu het roodborstje
dat tot het laatste spatje licht
daar dat zo aandoenlijke wijsje zingt.
Juist nu het licht minder wordt
en het blad van de boom valt.
Deze muzikaliteit, deze toonzetting
dit danklied, lied voor de Schepper.
Ik weet namelijk niet waarvan anders
deze parelende tonen komen,
een dergelijke herfstsonate.
Het streelt mijn oor en roert mijn hart.
Zie je die roek daar deftig vliegen,
trots op zijn vondst in zijn snavel:
een eikel waarmee hij naar het weiland vliegt,
waar een collega soortgelijk heeft gevonden.
De elegante buiging naar elkaar
en de sonore klank erbij:
is het een “Prijs de Heer met blijde galmen”
om hun middagmaal?
Als je de dingen van de dag met verwondering aanvangt,
als je het gewone van alledag in het strijklicht van genade beziet,
als je richting je Schepper – Wie anders ? –
een knipoog geeft vanuit je hart doorkneed met dank,
kijk dan wordt alles net een beetje anders.
Natuurlijk weet ik wel, dat de verkleuring van deze tijd,
althans in dat vlammende blad,
alles te maken heeft met chlorofylkorrels – zo heten ze toch –
en die ontdaan van hun kleur wegens de koude.
Maar Wie heeft dat dan zo geregeld?
Gaat het allemaal vanzelf?
Ik wil niet leven in vanzelfsprekendheden,
ik houd van verrukking en verwondering.
En als dat vanuit de diepte geboren wordt,
kijk dan is het helemaal pas wat.
Want wie in de put zit,
is dicht bij de Bron.
En als je daaruit put,
is er altijd reden tot verwondering.
Dan is de toonbank van de apotheek
nooit zonder het recept voor leven met een lach en liefde:
minimaal driemaal daags een gebed tot God,
en Hij zal er zijn in jouw verwondering.
Kijk daar klaart deze wereld zo heerlijk van op!