Hond naar de Kerk?

Hoewel er in het algemeen in Aldeboarn geen hond naar de kerk gaat, denkt mijn hond er kennelijk anders over. Vorige week nam hij de poten op liefdespad. Hij had zijn kans schoon gezien toen de deur even open had gestaan om zijn neus achterna te gaan. De (bijna) buurmeisje-hond was loops, zoals je dat zegt, dus hij erachteraan. Hij kwam tot aan de Boarn waar een andere hond te zwemmen was en daarvan de baas nam hem maar mee. Zo kwam onze Sjep – o sorry, ik had hem nog niet voorgesteld – bij de voormalige Gereformeerde Kerk keurig aan een touwtje te zitten. Hond bij Kerk kortom. Logisch, zul je zeggen, waar anders gaat de hond van een domi heen?

Ondertussen waren Margreet en Henk al aan het rondfietsen om aan al het geloop  een einde te maken. Bij mij rinkelde de telefoon ondertussen van allerlei gealarmeerde dorpsgenoten, die het euvel op facebook zelfs al gelezen hadden. Ik zeg alle dorpsgenoten dank voor zoveel oplettendheid. Het loopt hier als een vuurtje rond kennelijk, en dat alles bij Pinksteren. Eind goed al goed. Onze hond slaapt weer rustig op zijn oude dag, maar ik denk nog wat na over dat vuur. Ik houd eerlijk gezegd wel van Heilig Vuur. Van mij mogen er meer honden naar de Kerk lopen.